Położenie

Czyżkówko usytuowane jest w północno-zachodniej części miasta między dzielnicami Flisy na zachodzie, Okole na południu oraz Jachcice i Piaski na wschodzie. Granicę wschodnią stanowi Brda, południową: Kanał Bydgoski i ulica Grunwaldzka, zaś zachodnią granica miasta z kompleksem tzw. Lasu Bydgoskiego. Historycznie do obecnej jednostki urbanistycznej należy gmina Czyżkówko włączona do miasta w 1920 r. (z wyłączeniem południowo-zachodniego fragmentu, który stanowi obecnie część Flisów) oraz skrawki lasu włączone do Bydgoszczy w 1954 i 1961 r. Osiedle należy do mikroregionów: Terasa Bydgoska i Miasto Bydgoszcz. Podobnie, jak wszystkie osiedla zachodniej i północno-zachodniej Bydgoszczy. Czyżkówko charakteryzuje się niską zabudową: jedno, kilkurodzinną i wielorodzinną. Część zabudowy pochodzi z okresu międzywojennego, a nawet z okresu dawniejszego. W północnej, wschodniej i południowej części osiedla występują enklawy zabudowy przemysłowej i komunalnej. Brda oddzielająca Czyżkówko od Jachcic ma charakter rzeki naturalnej, o czystej wodzie (II klasa). Przez osiedle przebiega droga krajowa nr 25 (ul. Nad Torem i Koronowska) w kierunku Koszalina oraz droga krajowa nr 80 (ul. Grunwaldzka) w kierunku Szczecina.

Czyżkówko połączone jest z centrum miasta poprzez ul. Grunwaldzką oraz z całym miastem poprzez trasę W-Z i ul. Grunwaldzką.

Źródło: Wikipedia

Węzeł zachodni

Infrastruktura

Czyżkówko to prężnie rozwijające się osiedle mieszkaniowe w Bydgoszczy. Wraz z kolejno budowanymi nowymi budynkami wielorodzinnymi i domami powstaje niezbędna infrastruktura. Wnosimy swój wkład w rozwój tej okolicy i tak przy ul. Karolewskiej wybudowaliśmy kompleks składający się z 9 budynków wielorodzinnych i 3 szeregów domów jednorodzinnych, przy ul. Mściwoja z 9 budynków wielorodzinnych, przy ul. Łobżenickiej z 3 budynków wielorodzinnych i 2 szeregów domów jednorodzinnych. Natomiast przy ul. Filtrowej rozpoczęliśmy budowę nowego mini-osiedla, na którym na chwilę obecną wybudowaliśmy 1 budynek wielorodzinny i rozpoczęliśmy budowę kolejnego. Budowane przez nas nowe lokale są nowoczesne, energooszczędne i tanie w eksploatacji.

Na terenie osiedla Czyżkówko znajdują się:

• Zespół Szkół Podstawowych nr 16 ul. Koronowska 74,

• publiczne i niepubliczne przedszkola,

• Filia Publicznej Biblioteki Wojewódzkiej i Miejskiej – ul. Łanowa 2,

• Centrum Medyczne „Zachód”- ul. Grunwaldzka 130,

• kompleks usługowo-handlowy przy ul. Nad Torem 66,

• Posterunek Straży Miejskiej,

• Kościół Parafialny p.w. Św. Antoniego z Padwy.

Tereny chronione Na terenie Czyżkówka znajduje się kilka pomników przyrody. Są to 4 dęby szypułkowe w parku przy ul. Siedleckiej, trzy z nich noszą imiona „Kazimierz”, „Jan” i „Władysław”. Przy ul. Wyrzyskiej rośnie wiąz szypułkowy noszący imię „Przemysław” o wysokości ponad 30 metrów zaliczany również do pomników przyrody.

Komunikacja

Komunikacja miejska Czyżkówko obsługują następujące linie autobusowe komunikacji miejskiej:

• 51 (Plac Kościeleckich – Czyżkówko)

• 58 (Plac Kościeleckich – Smukała)

• 61 (Rekinowa – Kapuściska)

• 71 (Morska – Rekinowa)

• 77 (Morska – Niklowa)

• 83 (Os. Tatrzańskie – Czyżkówko)

• 34N (Plac Kościeleckich – Smukała)

• 35N (Plac Kościeleckich – Rekinowa)

Źródło: www.zdmikp.bydgoszcz.pl.

Ludność osiedla

Liczba ludności: szacunkowo na XII 2014 – 8,31 tys. osób.

Źródło: http://www.bydgoszcz.pl/miasto/statystyka/Liczba_ludnosci_w_jednostkach_urbanistycznych.aspx.

Czyżkówko ma także swoja legendę. Według opracowania Jerzego Derendy, przy drodze wiodącej z Bydgoszczy do Koronowa znajdowało się z kilka chałup, a jedna z nich, najokazalsza należała do kowala. Zawsze można było znaleźć tu pomoc. Pewnego razu, po pomoc w podkuciu konia zwrócił się do kowala młody rycerz.  Długo nie trwało jak ujrzał niepospolitej urody dziewczynę, która bawiła się czyżykiem – trzymanym w klatce dla ptaków, sierotę pod opieką kowala. Od słowa do słowa, rycerz zakochał się w dziewczynie. Ruszył w drogę, ale to spotkanie nie dawało mu spokoju. Młodzian postanowił napisać list do dziewczyny, list o swoim uczuciu i zamiarach. Nie znał jednak imienia dziewczyny, ani  adresu i dlatego zaadresował swój list słowem „Czyżkówko”. Polecił słudze, aby dyskretnie doręczył pannie list. Sługa choć wierny, czytać nie umiał i inne pismo do kasztelana pomylił z pismem do dziewczyny. Kasztelan najpierw zdziwiony szczególną treścią korespondencji, domyślił się wszystkiego i postanowił błąd posłańca naprawić. Z odnalezieniem adresatki i miejscowości kłopotów nie było, wszak kowal był tu jedyny w okolicy. Tak to miejscowość Czyżkówkiem zaczęto nazywać. Para się pobrała, a kasztelan zwykł mawiać „Jeśli waszmość boli główka jedź na łowy do Czyżkówka”.

Źródło: Bydgoskie legendy i przypowieści. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2013. ISBN 978-83-934474-2-8.

Czyżkówko: (dawna Suszkówka) – odnotowane po raz pierwszy w 1489 r. jako wieś należąca do starostwa bydgoskiego. Nazwa podlegała licznym zmianom, od Suskowa po Cziskowke, aż do współczesnego Czyżkówka. Wiadomo dzisiaj, że na terenie wsi działały młyn wodny, karczma i folusz, czyli warsztat przemysłowy, zajmujący się obróbką sukna.
Folwark zniszczony najazdem szwedzkim, odbudowano w latach dwudziestych XVII wieku. Po rozbiorach pojawiło się niemieckie osadnictwo, a z nim nowe domy, papiernia, cegielnia i browar. W kolejnych latach pojawiły się leśniczówka i zbudowana w 1820 r. szkoła. Na początku XX wieku zbudowano kościół ewangelicki, pełniący dzisiaj funkcję salki katechetycznej. W 1932 r. rozbudowano siedmioklasową publiczną szkołę powszechną im. Stanisława Konarskiego. W 1920 r., po odzyskaniu niepodległości, Czyżkówko o powierzchni 382 ha włączono do Bydgoszczy, gdzie do dzisiaj zachodnia granica dzielnicy stanowi jednocześnie granicę Bydgoszczy. W latach sześćdziesiątych XX wieku rozpoczęto intensywniejszą, indywidualną  zabudowę mieszkaniową oraz powstało, później rozbudowywane, główne ujęcie wody na Brdzie. Ujęcie wymaga strefy ochronnej wód Brdy.

Źródła:
Historia Bydgoszczy tom II część pierwsza 1920 – 1939,
Bydgoskie Towarzystwo Naukowe, Bydgoszcz 1999,
ISBN 83-901329-0-7;
Wikipedia;
Derenda Jerzy red.: Piękna stara Bydgoszcz. Tom I z serii: Bydgoszcz miasto na Kujawach.
Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-916178-0-7, 978-83-916178-0-9, 83-916178-5-8, 978-83-916178-5-4, 83-916178-1-5, 978-83-916178-1-6,
pl.wikipedia.org:

•  Śluza Czyżkówko na Kanale Bydgoskim – stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego i jest śluzą drogi wodnej Wisła-Odra.

Śluza została oddana do użytku w 1915 r. podczas przebudowy Kanału Bydgoskiego. W 2005 r. śluzę Czyżkówko wraz z budynkami towarzyszącymi wpisano do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego.
Jest to śluza betonowa II klasy z okładziną ceglaną. W skład obiektu wchodzą: śluza żeglugowa i dwa zbiorniki oszczędnościowe. Posiada zamknięcia górne w postaci klapy stalowej oraz dolne wrota wsporne, stalowe dwuskrzydłowe. Napęd śluzy jest elektryczny i awaryjny ręczny. Praktyczny czas śluzowania wynosi 20 minut. Napełnianie śluzy odbywa się poprzez galerie biegnące wzdłuż budowli, obustronnie w ścianach bocznych.

Dwa zbiorniki oszczędnościowe o pojemności 9 mln l są wykorzystywane w celu zmniejszenia ilości wody potrzebnej do śluzowania i dodatkowo umożliwiają jej wielokrotne użycie. Śluza posiada dodatkowe urządzenia do przepuszczania wody. Na zamknięciach śluzy znajdują się dwa przejścia technologiczne o szerokości 1 m i długości 9,6 m. Kładka na głowie górnej w czasie śluzowana chowa się pod wodę, natomiast kładka na głowie dolnej razem ze skrzydłami wrót rozchyla się na boki.

•    Struga Flis – nazwa strugi pochodzi od niemieckiego słowa fliessen, oznaczającego pływać, ciec. Pierwotna, polska nazwa, która zanikła w XIX wieku to Krępa. Źródła Flisu położone są w okolicy miejscowości Wojnowo, Mochle i Osówiec. Ciek odwadnia północno-zachodnie dzielnice Bydgoszczy. Na wschód od ulicy Siedleckiej ciek przeprowadzony jest syfonem pod Kanałem Bydgoskim, zbudowanym w celu zapewnienia zasilania w wodę młyna na Czyżkówku. Ujście cieku zlokalizowane jest na prawym brzegu rzeki Brdy, poniżej połączenia z Kanałem Bydgoskim.
Obecnie struga spełnia rolę odbiornika opaskowego, przejmując wody przesiąkające z Kanału Bydgoskiego i stanowi drugi pod względem zasobności w wodę (po Kanale) dopływ Brdy na terenie miasta Bydgoszczy. W jego wodach zarejestrowano narybek pstrągów, który wykorzystano do zarybiania rzek w Borach Tucholskich.

•    Kościół św. Antoniego Padewskiego w Bydgoszczy – znajduje się przy ul. Głuchej, na osiedlu Czyżkówko w zachodniej części miasta Bydgoszczy.
Historia.
Starania o budowę kościoła katolickiego na Czyżkówku sięgają okresu międzywojennego, kiedy gmina została włączona w obręb miasta Bydgoszczy. W latach 20. XX w., Czyżkówko należało do wydzielonego z parafii bydgoskiej okręgu duszpasterskiego parafii św. Trójcy. Duża odległość do kościoła parafialnego i wzrost zaludnienia dzielnicy stworzył potrzebę budowy własnej świątyni. W tym kontekście został założony Komitet Budowy Kościoła (początek 1923) oraz zakupiona nieruchomość przy ul. Koronowskiej (obecnie nr 5) z zamiarem zamiany znajdującej się tam sali tanecznej na kaplicę (listopad 1923). Kaplica została poświęcona 24 lutego 1924 roku. W 1929 Komitet Budowy Kościoła poprosił Kurię Arcybiskupią o utworzenie na Czyżkówku nowej parafii. Prośba ta została spełniona przez ks. prymasa Augusta Hlonda, który 1 lipca 1933 erygował nową parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy, wydzielając ją z parafii św. Trójcy. Kolejnym etapem rozwoju parafii była budowa kościoła, którą rozpoczęto w 1936 po zakupie terenu przy ul. Głuchej. Projekt świątyni, sfinansowany przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Antoniego Laubitza, wykonał w 1935 poznański architekt Stefan Cybichowski. Architekt zrezygnował ze stylizacji historycznej elewacji kościoła, co pozwoliło obniżyć koszty budowy o 25%. 5 sierpnia 1936 wydano pozwolenie na budowę, a prace murarskie i ciesielskie przy wznoszeniu obiektu prowadziła firma Juliana Jarockiego. Do września 1939 świątynia stała w stanie surowym, z niedokończonym stropem i dachem. Podczas okupacji Niemcy urządzili w niej magazyn narzędzi budowlanych, natomiast nabożeństwa odprawiano w kaplicy. Po zakończeniu wojny zdewastowany, ostrzelany pociskami kościół został przeznaczony do użytku. Uroczystej konsekracji nowej świątyni dokonał 1 grudnia 1945 prymas Polski kardynał August Hlond, który ofiarował również relikwie św. Franciszka z Asyżu. Prace wykończeniowe świątyni oraz upiększanie wnętrza trwało przez cały okres powojenny.
Architektura.
Kościół jest trójnawowy, z półkoliście zamkniętym prezbiterium od północy. Elementem dominującym jest wysoka kwadratowa wieża, przykryta dachem namiotowym. W ścianach bocznych znajdują się liczne witraże. Dach nad nawą jest czterospadowy, a nad prezbiterium dwuspadowy. Trójnawowe wnętrze otwiera się szerszą nawą środkową na prezbiterium podwyższone o kilka stopni, z obejściem i lożą od strony wschodniej. Nawę środkową wydzielają filary z dekoracyjnymi, kielichowymi głowicami, które dźwigają sklepienie kolebkowe. Nawy boczne przykryte są płaskimi stropami.

 •    Kanał Bydgoski –  jest wyjątkowym zabytkiem myśli hydrotechnicznej w skali całego świata. Ta jedyna w swoim rodzaju droga wodna, jest wyposażona w system śluz nie mający sobie równego w innych tego typu obiektach.
Najstarsze projekty kanału umożliwiającego połączenie dorzeczy Odry i Wisły pochodzą już z XVI wieku, kiedy to prawdopodobnie pojawiła się idea połączenia wodnego między Notecią a Brdą.
Uruchomiony w 1774 roku kanał był niezwykle wyczekiwanym „dzieckiem” ówczesnego króla pruskiego Fryderyka II, z którego polecenia wiosną 1773 roku rozpoczęto budowę kanału. Jak podaje Walenty Winid, do 1801 roku wszystkie śluzy były już wymurowane. Powstały wtedy, jedne z pierwszych na świecie, śluzy wykonane z cegły, a nie tylko z piaskowca. Około 1800 roku – to jest w okresie przebudowy drewnianych śluz na murowane – między II a III śluzą wzniesiono most, który łączył dzisiejszą ul. Św. Trójcy z ul. Grunwaldzką. Obecnie w tym miejscu znajduje się rondo Grunwaldzkie. W latach 1882-1884 powstała unikatowa w skali całego świata śluza workowa o unikatowym kształcie trapezu. Znaczenie Kanału Bydgoskiego wzrosło zdecydowanie po pojawieniu się na kanale pierwszych statków napędzanych parą w połowie wieku XIX. W drugiej połowie XIX w parlamencie niemieckim pojawiały się kolejne projekty przebudowy dróg śródlądowych. Bardzo aktywni na polu przebudowy dróg wodnych byli bydgoszczanie, którzy już od końca XIX wieku usilnie lobbowali za jej przebudową. Pierwsze prace budowlane nad nowym kanałem przypadły na lata 1909-1910. Aby utrzymać ruch na kanale, śluzę miejską przesunięto na północ. Śluzy na nowym Kanale Bydgoskim gotowe były już w 1913 roku, jednakże ze względu na problemy ze śluzą Okole cała droga wodna do użytku oddana została dopiero dwa lata później podczas uroczystego otwarcia, które miało miejsce 1 kwietnia 1915 roku. Po pierwszej wojnie światowej ruch na Kanale Bydgoskim bardzo wyraźnie zmalał.  Największy ruch na kanale panował podczas okupacji hitlerowskiej, gdyż transport kolejowy był wówczas zastrzeżony głównie dla potrzeb armii i wszelkie niemilitarne ładunki spławiano drogami wodnymi. Po II wojnie światowej znaczenie Kanału Bydgoskiego jako arterii wodnej wzrosło, z czasem jednak możliwości transportowe Kanału znacznie się zmniejszyły. Obecnie, ze względu na jego przestarzałe urządzenia, Kanał Bydgoski jest zakwalifikowany jako droga wodna II klasy. Z tego powodu spełnia on głównie rolę regionalnej arterii dla Bydgoszczy i Kujaw Zachodnich. Przyczyną takiego obrotu sprawy były wieloletnie zaniedbania w czasach powojennych.
Warto jeszcze zwrócić uwagę na to, że stary Kanał Bydgoski po wybudowaniu nowej nitki nie został zasypany, między innymi ze względu na rozwinięcie się nad nim życia towarzyskiego już pod koniec XIX wieku. Na śluzy podążali wszyscy mieszkańcy, ale również turyści, by zaznać błogiego spokoju, wypoczynku czy też poszukując doskonałej zabawy. Na bydgoszczan czekały tu liczne restauracje i kawiarnie, ale również wszelkie inne atrakcje. Niestety, po II wojnie światowej Stary Kanał Bydgoski zupełnie spowszedniał w świadomości mieszkańców Bydgoszczy, a w latach siedemdziesiątych przystąpiono do zasypania jego części, od dzisiejszej ul. Wrocławskiej, poprzez dzisiejsze Rondo Grunwaldzkie aż do wlotu do Brdy.
Przełom wieku XX i XXI okazał się dla plant łaskawy, powoli odradza się życie kulturalne w pięknym parku. Mieszkańcy i włodarze miasta powoli zwracają się w stronę wody, czego przejawem są organizowane tu imprezy o charakterze plenerowym, jak choćby Śluzy czy Wianki, oraz prace remontowe nad kanałem przeprowadzone w latach 90-tych, wpisanie Kanału Bydgoskiego do Rejestru Zabytków Województwa Kujawsko – Pomorskiego, jak również niedawno przeprowadzone prace w ramach projektu REURIS. W 2005 roku za sprawą m.in. Fundacji Kanału Bydgoskiego nasz cud techniki został wpisany na listę zabytków województwa, a rok później powstało Muzeum Kanału Bydgoskiego.

Źródła:
Historia Bydgoszczy tom II część pierwsza 1920 – 1939, Bydgoskie Towarzystwo Naukowe, Bydgoszcz 1999, ISBN 83-901329-0-7;
Wikipedia; Derenda Jerzy red.: Piękna stara Bydgoszcz. Tom I z serii: Bydgoszcz miasto na Kujawach. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-916178-0-7, 978-83-916178-0-9, 83-916178-5-8, 978-83-916178-5-4, 83-916178-1-5, 978-83-916178-1-6;
Umiński Janusz: Bydgoszcz. www.bydgoszcz.pl ; Tomasz Izajasz – kustosz Muzeum Kanału Bydgoskiego;
pl.wikipedia.org:
Marek Badtke: Kanał Bydgoski: Bydgoszcz, 2006;
Krzysztof Bartowski: W 231. rocznicę Kanału Bydgoskiego (1774-2005). Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 10. Bydgoszcz 2005;
Walenty Winid: Kanał Bydgoski: Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Popierania Nauki, 1928;
Agnieszka Woźniak-Hlebionek. Kanał bydgoski, Brda i Noteć w pruskich planach inwestycyjnych w latach 1773-1915. Kronika Bydgoska XXIII (2001). Bydgoszcz 2002;
Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy; O Kanale Bydgoskim na portalu Kanały.info.

Trasa rowerowa Bydgoszcz-Kronowo

W ramach projektu „Budowa ścieżek rowerowych w powiecie bydgoskim, chełmińskim i mieście Bydgoszcz” powstała jedna z najatrakcyjniejszych i najbardziej malowniczych tras rowerowych w regionie, której długość wynosi ok. 9,3 km. Połączyła ona już istniejącą ścieżkę rowerową na trasie Bydgoszcz – Tryszczyn i, wzdłuż drogi krajowej 25, poprowadziła jej bieg dalej – do Koronowa, po śladzie nieistniejącej już kolejki wąskotorowej, przez zawieszony na wysokości 18 m ponad Brdą most tejże kolejki. Inwestycja ma swój koniec przy ul. Pomianowskiego w Koronowie, nieopodal której prowadzi kolejna ścieżka rowerowa nad Zalew Koronowski. W projekt wpisał się także remont i dostosowanie wspomnianego zabytkowego mostu do ruchu pieszo-rowerowego oraz wybudowanie specjalnie dla amatorów turystyki rowerowej Miejsca Odpoczynku Rowerzystów, które zlokalizowane jest nieopodal mostu. Łączna długość trasy wynosi 17,4 km.
•    naturalne brzegi Brdy,
•    zespół „Orlik”,
•    hala sportowa,
•    place zabaw przy ulicach Siedleckiej i Krajeńskiej.

Źródła: Wikipedia; Umiński Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik, Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy”. Bydgoszcz 1996; www.bydgoszcz.pl; www.koronowo.pl.

Galeria naszych budynków

Nasze budynki wielorodzinne zdecydowanie różnią się od tych, które budowano przed laty. Są to przede wszystkim budynki niskie, o bardzo zróżnicowanej, nietypowej architekturze. Stosujemy nowoczesną i bezpieczną technologię budowy oraz wysoki standard wykończenia mieszkań co sprawia, że cieszą się one dużym powodzeniem. Proponujemy budownictwo ze sprawdzonych materiałów i przyjazne środowisku. Budowane przez nas budynki wchodzą w skład małych osiedli całkowicie zagospodarowanych, z kompleksową infrastrukturą, znajdujących się pod odpowiednim dozorem.